Hiç kuşkusuz müzik denildiğinde akla gelen ilk enstrümanlardan biri gitardır. Hem sahnede hem kayıtlarda baskın sesiyle ve efektleriyle gitar pek çok müzik türünün vazgeçilmezidir. Hal böyle olunca müzik tarihi boyunca da pek çok önemli gitar virtüözü de kendini var etmiştir.
Biz de bugünkü yazımızda, pek çok virtüöz arasından bizler için en iyi olan 10 gitar solosunu sizler için derledik.
Eğer siz de gitar çalmayı seviyorsanız ya da iyi bir müzik dinleyicisi iseniz bu yazımız sizin için de dinlenmeye değer yeni gitar soloları sunacaktır.
Gitar Kursu hakkında ayrıntılı bilgi edinmek için Buraya Tıklayın..
Şimdi amfinin sesini açın ve okumaya devam edin.
The Allman Brothers Band – Statesboro Blues
Layla’nın sonu çoğu insan için daha unutulmaz olsa da, Allman’ın Statesboro Blues gösterisi, solo gitarının tartışmasız kralı olarak ünvanını doğrular. Petrol kadar kaygan, ancak bir anda durma kabiliyetine sahip olan Allman, sadece slide gitarının nasıl çalındığını yeniden tanımlamakla kalmadı, aynı zamanda boş Coricidin şişeleri için bir geri dönüşüm pazarı yarattı.
Guns N’ Roses – Sweet Child O’ Mine
Axl, mikrofon standının etrafında Steve Wonder gibi dolan, sallandı ve en önde kendi şovunu sunarken Slash, Les Paul’uyla birlikte geri döndü ve sabırla spot ışığında sırasını bekledi. Daha sonra, bu melodinin ikinci gitar sololarını yüksek vitese sokan E harmonik minör skalasındaki yükselişiyle, çılgın şapkalı gitarist tek başına wah – pedal satışlarına yeni bir soluk getirdi.
Cream Crossroads
Bu solo’nun gerçek voodoosu, Majör ve Minör pentatonik tonalitelerin E. C.’nin klavyesinden buluştuğu, karıştığı ve patladığı kavşakta yatıyor. Clapton’ın bu unutulmaz solosunu ölümsüz kılan büyü de tam olarak bu.
Ozzy Osbourne – Crazy Train
Neredeyse Ozzy’nin Rhoads’un beyaz mafsallı Rock’N roll’unu F# minör ölçeğinde yukarı ve aşağı sürdüğünü duyduktan sonra bu melodiyi adlandırıp adlandırmadığını merak ediyorsunuz. Metal gitar solosunda daha ne isteyebilirsin ki? Tapping, rakes, bends, triller artan legato akışlar… Rhoads, seksenli gitaristleri bununla neoklasik rock yoluna döndürdü dersek yanılmış olmayız.
Led Zeppelin – Stairway to Heaven
Jimmy Page’in solosu inanılmaz derecede sert ve şimşek gibi olmakla kalmayıp aynı zamanda fevkalade bir şekilde kurgulanmıştır. Solo’nun açılış minör-pentatonik geçişindeki doğal F notasına verdiği karar, tanrısal bir dokunuşla orada duruyor gibidir.
Dire Straits – Sultans of Swing
Mark Knopfler bu inanılmaz gitar solosu, amatör olarak gitar çalan pek çok insan için korkutucu geçişlerle doludur. Dm, Bb ve C arpejleri ve bu arpejler arasındaki üçlü geçişlerle kaliteli bir gitar soloda aradığınız her şey bu soloda Mark Knopfler’ın elinden çıkıyor.
Lynyrd Skynyrd – Free Bird
Gitaristler Rossington ve Collins’in bu pull-off geçit töreninin çoğunda birbirlerini ikiye katladıkları geçişleri dinliyoruz. Fakat bu solo zorluk derecesi nedeniyle değil, insanın kulaklarını dolduran hacim nedeniyle etkileyici. Tabi ki solo boyunca geçen varyasyonlar da dahil olmak üzere kuşkusuz ki tarihin en iyi sololarından biri.
Van Halen – Eruption
Halen’ın Eruption’ı tüm hevesli rock gitaristleri için ulaşılması uhrevi olan bir kutsal kase gibidir. Fakat pek çok gitarist yalnızca tremolo kısımlarını çıkaracak kadar sabırlıdır. Ancak bütün bir soloyu evcilleştirmeden o kutsal kaseyi elinize almış sayılmazsınız.
The Jimi Hendrix Experience – All Along the Watchtower
C# minör pentatonik ölçeğin ustaca manipülasyonunun yanı sıra, Hendrix’in wah pedalı ile oktav tırmanışı ve ikinci yarıdaki çift duraklar ile melodik süsleme katıyor solosuna. Tabi ki soloda hiçbir şey söylemeye bile gerek duyulmayan Hendrix imzası olduğunu vurgulamaya gerek bile yok.
Stevie Ray Vaughan – Little Wing
Günümüz gitaristleri arasında görünüşte kaybolmuş bir sanat olan Vaughan’ın R & B tarzı akor melodisi paha biçilmez bir sanat gibidir. Belki modern sololardan biraz farklı bir tınısı var ancak bir o kadar da ölümsüz ve istiridye içindeki inci gibidir.